తనే ఈ కమతంలో ప్రవేశపెట్టాడు; మన మంచి మనకు తెలియదుబలహీనత; కాలాబాధిత వర్తనము; భాషి-భాషణం-భాష;

తనే ఈ కమతంలో ప్రవేశపెట్టాడు

తనే ఈ కమతంలో ప్రవేశపెట్టాడు
తామరసదళ నయనుడు
నారాయణ నామ స్మరణమునకు
ఫలితముగ
మార్జాల కిశోర న్యాయముగ

హరియే కరుణాంతరంగుడైన మనందరి నాథుడు
శ్రీనాథుడు; శ్రీరమణీకుచదుర్గ విహారుడు, శ్రీహరి;

శ్రీ కృష్ణ భగవానుని నిజ సఖుడను నేను
అష్టాక్షరీ నామ స్మరణా నిరతాంతరంగుడను

భగవద్గీతాచార్యుడు ప్రేమతో నను చేరదీసి
తన శిష్యపరమాణువుగా చేసికున్నాడు

తనే ఈ కమతంలో ప్రవేశపెట్టాడు శ్రీమన్నారాయణుడు
తనను నిత్యము స్మరించు పనిలో
ఈ మానస బృందావనిలో

తనే అద్వైత, విశిష్టాద్వైత, ద్వైత, శాక్తాద్వైత
వేదాంతముల ఎరిక కలిగించి ఎఱుకను మదిని
నింపెను

పరబ్రహ్మ, శబ్దబ్రహ్మ, రామబ్రహ్మముల అవగాహన
కలిగించి, ఉద్ధరించెను నన్ను పార్థసారథి, నీ, నా వాడు; పరమాత్మ, పరంధాముడు, ప్రకృతికి పరుడు

మిథ్యాహం, అహంకార మమకార భావనలు; శరీరం
స్పృహే నేనను అన్వయదోషమును పరిహరించి
అహం బ్రహ్మాస్మి బదులు "అహం" బ్రహ్మా అస్తి అనెను

శుద్ధ గమనికయే నేనను స్పృహ కలిగి,
అనుభవములు, తలపులు, పదములు వరుసగా
ఆ గమనికకు చిదాభాసా తిరోధాన పురోధాన యుత పరిణామములు; గ్రహణ విషయములని ఎఱింగితిని

తనే ఈ కమతంలో ప్రవేశపెట్టాడు ఆది
నారాయణుడు, ఆది భిక్షువు ఇష్ట సఖుడు

నిజసతీ సహకార, సహాయములతో మాతా పితృ సేవాఫలితముగ, అందెను నాకు ముకుందుని చేయి

జ్ఞానమన్న తెలిపెను; ఉపనిషత్ సుధారసము
వత్సకు వలె పట్టెను; మానసిక తేజము నిచ్చెను

తానే మనసై, అంతఃకరణములై, జ్ఞాన కర్మేంద్రియాలై
ఆత్మయై దర్శనమిచ్చెను దనుజ సంహారి; రాధా మనోహరుడు, గోపికా వస్త్రాపహారి, గోవర్ధనగిరిధారి

పరమాత్మయే తాను, పరముడనే నేను
అద్వైతమున నేనే తాను; తానే నేను

కరుణను గాచెను నన్ను గజేంద్ర మోక్ష ప్రదాత
ద్రౌపదీ మాన రక్షకుడు, శ్రీకృష్ణ పరమాత్ముడు
తనే ఈ కమతంలో ప్రవేశపెట్టాడు జగన్నాటక
సూత్రధారి, జనార్దనుడు, నిగమ, నిగమాంత
వర్ణితుడు, శ్రీమన్నారాయణుడు, లక్ష్మీపతి
మార్జాల కిశోర న్యాయముగ మాధవుడు, భూఱేడు

*********

ఏ రూపాన్ని చూస్తే, ఏ నామాన్ని వింటే, స్మరిస్తే, ఏ తత్త్వాన్ని తెలుసుకుంటూంటే మనని మనం మరచిపోతామో అది దైవము.

******

మన మంచి మనకు తెలియదు

నవనీతచోరుడు నల్లని వాడు పిల్లనగ్రోవి వాడు 

పితృవాక్య పరిపాలనా దక్షుడు రామచంద్రమూర్తి

సత్యవాక్య పాలనా ధురీణుడు సత్యహరిశ్చంద్రుడు

ఆడిన మాట తప్పని దానశీలుడు శిబి చక్రవర్తి

రామాయణము, భారతము, భాగవతము జనుల

రమ్యతలనాస్వాదింపజేసి శిష్ట మార్గమున నడిపినవి

పంచతంత్రం, హితోపదేశం, జాతక కథలు జీవన

సారం పంచి ఇంగితం పెంచి పిల్లల పెద్దల చేసినవి

ఇన్నాళ్లూ; ఇపుడింక సెలిబ్రిటీల ప్రేమలు, రంకులు, 

పెళ్ళిళ్ళు, విడాకులు, పురుళ్ళు, వారి సంతానం బొమ్మలు, మన రోజూ వారీ వార్తా సంచయము

మన సమగ్ర సమాచారము తద్విచార సంగ్రహం

ఏది మనకి హితం, ఏది మనకి అహితం, అనవసరం

తెలియని విద్యాధిక నిరక్షరాస్యులం మనం ఘనులం

ఇంగితం సున్నా; తోటి మనుషుల పట్ల ఆప్యాయత

హుళక్కి; మిథ్యా virtual ప్రపంచమున సదా బతుకు

మనకు, ఏది నిజం, ఏది భ్రాంతి, ఏది భ్రమ, ఏది మిథ్య తెలియని ఆధునిక సంస్కృతీ కర్తలం, భర్తలం

రమ్యత, రమణీయతలు కాల్పనికమైనా, మనసుకు

రంజనము కలిగించి, హాయినిచ్చి మానసిక స్థిమితం ఆరోగ్యమునిచ్చి పదిలముగా ఉంచును; మనసును కలచివేయు కఠోర వాస్తవముల ఎఱుక లేకుండుట మేలు

ఎందుకనో పెద్దల సుద్దులు, అవి పెంచు బుద్ధిని

వద్దనుకొని ఎండమావుల దాహం తీర్చుకొన ఇచ్చగించుచు సుఖదాహార్తులుగనే యుందుము

విచక్షణ, విచారణ, వివేకము మరచి మందులమ

******

బలహీనత

భారతదేశంలోనే కాదు, ప్రపంచంలో మరెక్కడా కూడా అందరినీ ఆకట్టుకోగలిగిన సిద్ధాంతం, మతం, మతాచార్యుడు, సిద్ధాంత కర్త లేరు.

ఇదే కాకుండా చాలామంది తాము ప్రపంచాన్ని ఉద్ధరించడానికి పుట్టేమన్నట్టు, ఉద్ధరిస్తున్నామన్నట్టు
కబుర్లు చెబుతున్నారు.

ఒక పక్క ఏదో కారణంతో, ఏ కారణం లేకుండానే మారణహోమాలు రివాజయ్యాయి. బుద్ధిబలం లేని దేశాధినాయకులు, దేశాధినేతలు, రాజకీయ నాయకులు పుట్టగొడుగుల్లా పెరిగి పోయారు.

విజ్ఞానం, బుద్ధి కుశలత, సమయస్ఫూర్తి, జ్ఞానం, నైపుణ్యాలు, శాస్త్రజ్ఞత తమ వైభవాలను కోల్పోయాయి.

వృత్తులు తమ వైవిధ్యం కోల్పోయి, డబ్బు ముద్రించే
యంత్రాలలా తయారయ్యాయి. జీవనగమనంలో
వేగం పెరిగింది. అలా నూరేళ్ళ జీవితాన్ని ఏభై ఏళ్ళలో జీవించేసి హఠాత్తుగా మూట, ముల్లె సర్దుకుని టపా కట్టేస్తున్నారు. మనిషికి మనిషి సంతోషాన్ని పంచి, హాయినివ్వలేకపోతున్నాడు.

స్త్రీ పురుషులు ఎవరు గొప్పవారము అనే వాదములలో మునిగి తేలుతూ జీవితాలు గడిపేస్తున్నారు. ఆ వాదులాటల లోనే పుణ్యకాలం
కాస్తా అయిపోతోంది.

రచనలు, సాహిత్యం, మేధావులు ఈ విషయంలో ఏమైనా సాయం చెయ్యాలి. వారూ ఏమీ చేయలేక పోతున్నారు. నిజానికి ఇవాళే ఇలా ఉందా? సృష్ట్యాది ఇంతేనా? సున్నిత మనస్కులు తప్ప ఎప్పుడూ ఎవరూ పట్టించుకునే శ్రద్ధా, హృదయం లేని యంత్రములేనా మనుషులు?

రోజూ ఘోరాలు వింటూ, ఘోరాలు కంటూ మనసులను మొద్దుబారి పోయేలా చేసికోలేని

బలహీనత తప్ప ఇందులో ఏ తేడా లేదా???!
*********

కాలాబాధిత వర్తనము

సనాతన సాంప్రదాయమన్న అవగాహన లేకయే, తాము పాటింపకపోయిననూ, ఇతరులకు మాత్రం

ఆ గుణములు పదే పదే చెప్పు అభిమానులు

హిందూమతంలో అనైక్యతకు బీజం వేస్తూ కుల, ప్రాంత, సిద్ధాంత జనిత రాద్ధాంతములు చేయువారు; తాము ఏ భావజాల ప్రియులో సరిగా తెలియని వారు; అలా తెలియదని తెలియని ఘనులు వారు

సిద్ధాంతములను అభిమానించుటయే తప్ప

ఆచరించని, కాని వదలని తార్కిక సంకుచితులు

ఏది ఇప్పుడు అనుసరణీయం, ఏది ఇప్పుడు వర్జనీయం తెలియని మూఢ భక్తులైన మేధావులు

ప్రతి తరానికీ మారు విలువల గురించి పదే పదే ఖిన్నులగువారు; కాలముతో ఏది మారుతుంది, ఏది మారదు అవగాహన లేని సామాజిక శాస్త్రవేత్తలు, స్వయం ప్రకటిత మేధావులు, సంఘ సంస్కర్తలు

కాలాబాధితము కాని విలువలు, సంస్కృతి, నాగరీకం నిలుపుకొనుచు, ఇతరములు వదలు వారు సుఖులు; సుడులు తిరగని, తిప్పని మనస్కులు

****

తమ పనిలో ఉన్న తాదాత్మ్యం వలన పండితులకు, విద్వాంసులకు, లలితకళా నిపుణులకు, వివిధ వృత్తుల్లో నైపుణ్యం గల వారికి, సాంఘిక, విజ్ఞాన శాస్త్ర వేత్తలకు, మేధావులకు, తత్త్వవేత్తలకు;  వీరందరికి ఒక విధమైన పరిణితి, హుందాతనం వస్తాయి. రావాలి. 

అయినా రాకపోతే వారికి వారి వృత్తిలో తాదాత్మ్యం, నిబద్ధత లేవని ఘంటాపథంగా చెప్పవచ్చు.
*******

భారతదేశంలో మతములు లేకుండా పోవు;
అలాగే మార్క్స్, కమ్యూనిజం కూడా;

అన్నీ మత్తు మందులే
వదలలేడు అలవాటు
పడినవాడు; అవి కలిగించే
నిషాకు బానిసైనవాడు

*******

రాజకీయ నాయకులు ఒళ్ళు వంచి చాకిరికి మళ్ళరు. అందరినీ ఇచ్చకపు మాటలతో, అబద్ధపు వాగ్దానాలతో మచ్చిక చేసుకొని అయిన కాడికి అవినీతితో ప్రజల ధన, మానములను దోస్తారు. ఒళ్ళు వంచి చాకిరికి మళ్ళరు. అంతా సోమరులు.
అభివృద్ధి నిరోధకులు.

******

భాషి-భాషణం-భాష

జ్ఞాత-జ్ఞానము-జ్ఞేయము

కర్త-క్రియ-కర్మ

ధ్యాత-ధ్యానం-ధ్యేయము

మంత-మననం-మంత్రము

తలపులకు భౌతిక రూపం వైఖరీ, రచన; స్ఫూర్తికి,
స్ఫురణకు తలపుల రూపం మధ్యమా; తత్పరతకు, తాత్పర్యానికి, పరా కు అవగాహన రూపం పశ్యంతీ;
వైఖరీ, మధ్యమా, పశ్యంతీ, పరా స్థితుల ఐక్యం మౌనం

మౌనం ఎడతెగని భాష, భాషణం; శాంతి మనసు
విరామ సమయం; జ్ఞానము, అజ్ఞానం తెలియు
ద్వైతానుభవం; తెలియని ప్రజ్ఞానం అద్వైతానుభవం
బ్రహ్మమే తుది, మొదలు; అనుభవము, మనసు, మాట

గమనికలో ఏమీ లేకపోవడం శుద్ధ జ్ఞానం
గమనికలో అనుభవముండుట వాసనా ప్రేరణం
గమనికలో తలపులుండుట వాక్యసృష్టి సమయం
గమనికలో మాటలు, క్రియలుండుట తమోగుణం

పరా, పశ్యంతీ, మధ్యమా, వైఖరీ - భాష యొక్క నాలుగు స్థితులు; అవస్థలు; దశలు;

అవే తాత్పర్యము, అర్థం, వాక్యం, మాట.

గమనిక, అనుభవము, తలపు, మాట జ్ఞానం యొక్క
నాలుగు స్థితులు; అవస్థలు; దశలు.