మహాకవి, THE POET PAR EXCELLENCE

 

 

మహాకవి 

తన కవితలలో నిండి జీవించి ఉండును                           

మహాకవి తానున్నను లేకున్నను 

కదలికలాగి ఒడలు కట్టెగా మారినను 

మరణము లేదు ఆతని భావ శరీరమునకు 

క్షణ భంగురమైన దేహముననే 

ప్రభవించును చిరముగ నిలచు స్ఫురణలు 

ఊపిరి ఆగునది తోలుతిత్తికి 

ఊహల ఉయ్యాలలూగి ఊసులుగ 

మార్చు ఉత్తమునికి కాదు 

నిశ్శబ్దమున జనించు తలపులు 

అగును శబ్ద అర్థ భరిత కావ్యములు 

పవళించినను తాను దీర్ఘ నిద్రకై 

శయనించి ఉండును తన కవితా శాయిపై 

నిలిచి ఉండును ఆడిన పలుకులు 

లేకపోయినను పలికిన పెదవులు 

ప్రకృతి ఆతని చెలి 

సలుపును పదములతో కేళి 

ప్రవహించు  గోదావరి 

పొంగు నీలి సంద్రము 

ఇముడునాతని గురులఘువుల 

అవ్యక్త ఆత్మజనిత 

చైతన్య దీప్తి కవీశ్వరుడు 

సాహితీ తాతల తండ్రుల 

మించు మనుమడు 

రసికులైన నాగరికులు 

స్మరింతురు ఆతని కమ్మని కవితలు 

ఇంపార గానము చేతురు 

కవి హృత్ కమల దివ్య వికాసములు 

THE POET PAR EXCELLENCE

The poet par excellence pervades
and dwells in his creation of magic;
Alive or not and eternally there he lives

Though his body like a log becomes inert
The body of his poesy has no death to meet

In his body of ephemeral existence
Originate intuitions that forever last

It is his leather case which stops breathing
And not his eminence which breathes ever in silence

The passions and emotions trickle
from his words to fill a stream of harmony

Though retires for eternal sleep
He lives eternally reclining on the couch of his poetry

Nature is his beloved and friend
Frolicking he plays with words
The flowing Godavari
And the stormy sea
Obey him and set ripples in his alphabet

He is the worthy successor of literary tradition
And excels his predecessors

Cultured and aesthetic lovers of poetry
Remember and chant his sublime lines
And heart-fully celebrate
melodies, brilliant and divine