కోటు; కులపిచ్చి, కులగజ్జి; వేసవి సెలయేళ్ళు; మాయ స్వరూప, స్వభావాలు; ముదిమి

Individuals who are not "disturbed" by any emotions are not living.

కోటు

ఇప్పటికీ కోటు వేసుకుంటేనే
సభల్లో, ఫంక్షన్ లలో గొప్ప తనం

వేసుకున్న దుస్తులు మనిషికి గౌరవం తెస్తాయి
కోటు వేసుకుంటే పెద్ద వాడి కింద లెక్క; కోటుకు
ఉన్న గౌరవం మనిషికి లేదు; కోటు స్థాయి పెంచుతుందమో కాని మనిషికి ప్రతిభనీయలేదు

కాని కోటంటే కోటి రెట్లు మోజు
అది వేసుకుని రావడం మనకు
సభల్లో ఫంక్షన్ లలో గొప్ప రివాజు

***********

కులపిచ్చి, కులగజ్జి

భారతదేశంలో రాజకీయ నాయకులని వారి కులాన్ని బట్టి అభిమానిస్తారు పౌరులు. ఓట్లూ వేస్తారు.

అలాగే కులాన్ని బట్టే సినీ తారలను అభిమానిస్తారు.

కులాన్ని బట్టే డాక్టర్ దగ్గరకు వైద్యానికి వెళతారు.

పిల్లల్ని స్కూళ్ళలో చేరుస్తారు.

ఒక పక్క నుంచి కుల విభజనను దుయ్యబడుతూ, కులాన్ని స్వ, స్వార్థ ప్రయోజనాల కోసం వాడుకోవడం భారతీయులకే చెల్లింది. ఈ రెండు నాల్కల ధోరణి వల్ల దేశమూ, ప్రజలూ అధమ గతిలో ఉన్నారు. కులపిచ్చి, కులగజ్జి భారతదేశ వాసుల రక్తంలో ఉంది.

**********

పెళ్ళాం లేనివారు

పెళ్ళాం లేనివారు, ప్రియురాలును లేనివారు; ఎలా జీవించాలో మనకు ఉపన్యాసాలిస్తారు; డబ్బులు మీద వ్యామోహం కూడదంటారు, మన డబ్బులు తీసుకోక వారికి పొట్ట గడవదు, ఆశ్రమములును

నడవవు; మనపై వీరికెందుకు ఇంత ప్రేమ? ముందు
వారిని ఉద్దరించుకోమనండి; జీవితం మిగిలితే మన జోలికి రావచ్చు; తనకు మాలిన ధర్మము మనకేల?
ప్రపంచంలో ఇతరులను ఉద్ధరించడానికి ఎందరో?

*********

వేసవి సెలయేళ్ళు

ఈరోజు ఈ జంట, రెండు రోజులకే మరొక జంట,
స్నేహమున మునిగి తేలును; వివిధ డేటింగ్ ల వరద పారును

మూడు నాళ్ళ ముచ్చటలు తారల పెళ్ళిళ్ళు
నాటి నాటికి క్షీణించు ఆ "పై పై బంధములు"

కాని వాటికి అనుసరణ ఎక్కువ, డేటింగ్ నుంచి
పెళ్ళి వరకు మన ఆసక్తిని సొమ్ము చేసుకొనెదరు

వారి పిల్లలు, విడాకులు, మరేదైనా మనకు
మరుక్షణం అందించు మీడియా మనకు ప్రోబ్లం

మనమే అందరకు కామధేనువు, కల్పవృక్షములము
మన అభిమానములే వారికి ధనము కాయు వృక్షములు

ఆకసమున తారలు మనసు పడు జాబిలి
మనకెంత మాత్రము ఆహ్లాదం కలిగించని ఱేడు

పున్నమి వెన్నెలల ఆస్వాదన లేదు
మల్లెల సౌరభాల తెలియదు
మనదంతా మనసున తారలు
తప్ప మరేమీ నిలవని వేసవి సెలయేళ్ళు

**********

తమకు తక్కువ తెలిసినా, ఏమీ తెలియక పోయినా కూడా, బల్ల గుద్ది బజాయించి శబ్ద కాలుష్యం సృష్టించేవారు ఎక్కువ అయిపోయారు. ఈ పర్యావరణ కాలుష్యము జరగకుండా చూడడం ఎవరి వల్లా కావటం లేదు.

********

మన చదువులు రెండు రకాలు. ఉద్యోగం తెచ్చే చదువులు. ఉద్యోగం తేలేని చదువులు.
మన పిల్లల్లో ఎక్కువ మంది ఉద్యోగం తేలేని, తెచ్చుకోలేని చదువులు చదువుతున్నారు.

********

మాయ స్వరూప, స్వభావాలు

నేను 9 వ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు మా అమ్మగారి వద్దనున్న పురాణాలు చదువుతుంటే, మహామాయ అనే పదాన్ని మొదటి సారిగా విన్నాను. మహామాయ నుంచే త్రిమూర్తులు ఉద్భవించారనీ చదివాను. మొదట కొద్దిగా ఆశ్చర్యానికి లోనయ్యాను.
బ్రహ్మ, విష్ణు, మహేశ్వరులే దేవుళ్ళు కదా, వారు మాయ నుంచి ఉద్భవించడమేమిటీ అని అనిపించింది. దానిని తరువాత అలా మస్తిష్కంలో ఉంచుకున్నానంతే.

మాయ పదాన్ని తరువాత అద్వైత సిద్ధాంతం చదువుతున్నపుడు మళ్ళీ దాన్ని స్పృశించాల్సి వచ్చింది. భారతదేశ తత్త్వ శాస్త్ర చరిత్రలో "మాయ" పదాన్ని అపార్థం చేసికున్నట్టుగా మరే పదాన్ని అపార్థం చేసుకోలేదు. సామాన్యుల నుంచి ఆచార్యుల వరకు ఈ విషయంలో ఒక లాగే పొరబడ్డారు. విశిష్టాద్వైతం, ద్వైతం మాయ పదాన్ని తీవ్రంగా నిరసిస్తాయి.

సామాన్యులమైన మన గురించి అయితే ఇంక చెప్పక్కర్లేదు. మాయమైపోవడం, దగ్గర నుంచి ఎన్నో అపార్థాలు సృజించుకున్నాము. అసలు మాయ అంటే ఏమిటి? ఈ పదాన్ని అద్వైతులు ఏ అర్థంలో ఎలా వాడేరు - అనేదాని మీద స్పష్టమైన అవగాహన భారతీయులెందరికో లేదు.

అసలు మాయ అంటే ఏమిటి?

మేధలో ప్రతిఫలించే ఆత్మ (చిత్) శక్తియే మాయ. దీనిని చిదాభాస, ప్రణవం అని కూడా అంటారు. వ్యాకరణ వేత్తలు దీనినే "స్ఫోట" అంటారు.

మాయ మానసిక శక్తి. తను ముందుకు, వెనుకకు పరిణమించి మనలో, మనచే మానసిక, శారీరక కార్యకలాపాలు చేయిస్తుంది. అంతఃకరణములు మాయ యొక్క విభూతులే (అవతారములే, వివర్తనము నందిన శక్తులే). చేసే పనిని బట్టి అంతఃకరణములకు పేర్లు.

మాయ మిథ్యయైనది. మిథ్యా పదానికి రెండు అర్థాలు ఉన్నాయి.

ఒకటి, ఒక క్షణం ఉండి, మరుక్షణం మాయమయ్యేది
మిథ్య. మన భావములు దీనికి ఉదాహరణ. మనకు భావములు, వాసనలు (కలిగిన అనుభవములు) ప్రేరేపించినపుడు, బయటి ప్రపంచంతో, వ్యక్తులతో సంబంధం ఏర్పడినప్పుడు, బయటి ప్రపంచపు మానసిక ముద్రలైన అంతర ప్రపంచం, దృష్టిలోకి వచ్చినపుడు కలుగుతాయి. ఇవి, దీనికి కారణంమైన జగత్ (అంతర ప్రపంచం) మిథ్య అన్నారు. అంటే మన మానసిక దృష్టిలో ఒక క్షణం ఉండి, మరుక్షణం ఉండనివి.

మిథ్యకు మరొక అర్థం అబద్ధమైనది. నిజం కానిది.
మనం నిజం. అద్దంలో మన ప్రతిబింబం అబద్ధం. దానికి ఉనికి ఉన్నా, మనకు కనిపిస్తున్నా, అది నిజం కాదు. దానికి స్వతంత్రమైన ఉనికి లేదు. మనం లేకపోతే మన ప్రతిబింబానికి ఉనికి లేదు. అలా అది మిథ్య. మిథ్యా ప్రతిబింబం ఈ నామ, రూపాత్మకమైన అంతర ప్రపంచం. మాయా పరిణామాలు జరక్క పోతే మనకు అంతర, బాహ్య భౌతిక ప్రపంచంములు కనరావు. ఇవి మాయ యొక్క "నిజ స్వరూప, స్వభావములు".

మాయా మయమ్ ఇదమ్ జగత్ - ఈ జగత్ అంతా మాయచేత నిర్మింపబడింది. ఈ ప్రపంచం అంతా ప్రణవమయం అనీ చదువుతాము. మాయ, ప్రణవము ఒకే చిత్ శక్తి విభూతులు. శక్తి ఒకటే, పేర్లే వేరు. అద్వైతం ఎప్పుడూ బాహ్య భౌతిక ప్రపంచంము మిథ్యా అనలేదు. జ్ఞానేంద్రియాల ద్వారా మనసు మాధ్యమంలో ఏర్పడే, మానసిక ముద్రల సమూహమైన అంతర ప్రపంచం (ఇది భావముల రూపంలో ఉంటుంది) మిథ్యా అంది.

ఈ అవగాహన లేక సామాన్యులు, ఆచార్యులు అద్వైతాన్ని చీల్చి చెండాడేస్తారు. శంకరాచార్యులను ప్రచ్ఛన్న బౌద్ధులు అని నిందిస్తారు. మన అపార్థంతో ఇతరులను తీసిపారేయడం సంఘంలో ఎప్పటి నుంచో ఆనవాయితి.

భారతీయ తత్తవదర్శనమును ఆస్తిక దృష్టితో వ్యాఖ్యానించ వచ్చు, కాని ఇతర నిర్గుణ, జ్ఞాన దృష్టులను త్రోసిరాజనడం, నిరసించడం, నిందించడం అనవసరం. నిర్గుణ దృష్టిని జ్ఞాన బోధ మీమాంసా దృష్టితో వ్యాఖ్యానించినపుడు ఆధునిక విజ్ఞాన శాస్త్రాలకు ఎంతో ఉపకారం జరుగుతుంది.

యయా అసంతమ్ పశ్యతి సా మాయా - దేని ద్వారా మనం సత్ కానిది - అసత్ అయినది - అయిన బాహ్య భౌతిక ప్రపంచంమును గ్రహిస్తామో, అన్ని గ్రహణలను చేయగలుగుతామో - ఆ మానసిక శక్తి మాయ.

యా మా సా మాయా - ఏది లేదో, ఏది అబద్ధమైనదో, ఏది మిథ్యా ప్రతిబింబం వలె నిజ వస్తువు లేకపోతే ఉనికిని కోల్పోతుందో అది మాయ.

ఏది వివర్తనం (పురోధాన - ముందుకి, తిరోధాన - వెనుకకు - పరిణమించడం) పొందడం వల్ల అన్ని మానసిక, తదనుగుణ శారీరక కార్యకలాపాలు జరుగుతున్నాయో, అది మాయ. మరోసారి, దేనికి చిత్ శక్తి లేకపోతే, స్వతంత్రంగా ఉనికి లేదో అది మాయ.

తత్త్వాన్ని అర్థం చేసుకోవడం వల్ల కాక అపార్థం చేసుకోవడం వల్ల భారతీయ తత్వదర్శనానికి, అద్వైతానికి అనవసర ప్రతికూలతలు వచ్చాయి.

ఈ విధంగా:

మాయ = చిదాభాస - చిత్+ఆభాసా - reflection of చిత్ in మేధా. మానసిక శక్తి. ప్రణవమన్నా ఇదే. దీనికే స్ఫోట అనే పేరూ ఉంది.

ఇచ్చి పుచ్చుకోవడం ఏ రంగంలోనైనా మానవాళికి ముఖ్యం. అవసరం. శాంతి ప్రదం.

ఏతత్ సర్వం శ్రీ పరమేశ్వరార్పణమస్తు!

********

దుస్తులు ధరించు వైఖరులు
ధరించిన దుస్తుల వెరైటీలు
రంగులు, హంగులు మనుషుల
వృత్తుల, ప్రవృత్తుల సూచకములు

********

The theme of pre-teen love is used for an advertisement. Is it necessary? How can 8 or 9 years old kids falling in love is a matured theme? It will be imitated profusely and we will have Romeo-Juliets very early in lives!. The advertisement is not in good taste or a responsible one. "Freedom" of speech!!!???

**********

ఒకరి భావాలను ఒకరు నిర్దయగా, నిరంకుశంగా, సంస్కార రహితంగా, అనాగరికంగా, క్రూరంగా తిట్టిపొయ్యడం ఫేస్బుక్ లో ఒక సంస్కృతిగా మారింది. ఇంతటి అనాగరికం, సంస్కార రాహిత్యం ఆదిమ మానవుని స్థాయికన్నా కనాకష్టంగా ఉంది. అధములు, జంతు సదృశులు వాతావరణాన్ని తమ మూర్ఖత్వంతో దారుణంగా కలుషితం చేస్తున్నారు. వాళ్ళ దురభిమానాలు వెళ్ళగక్కడం కన్న వాళ్ళు సాధించేది శూన్యం.

********

ఫేస్బుక్ లో; చేరి మూర్ఖుల మనసు రంజింప రాదు.

*******

అంతర్జాలంలో కొట్టుకునే వారు పిరికివారు
తమ వాగుళ్ళను, తిట్లను ధైర్యంగా చెప్పలేని భీరువులు; బయటన్న దెబ్బలు తగులవచ్చును,
ప్రాణమే పోవచ్చును; ఫేస్బుక్ రక్షణలోని బలహీనులు

*******

ఎవరి డబ్బా వారు కొట్టుకునే ఫేస్బుక్ లో ఎవరు రచయితలు ఎవరు చదువరులు; ఎవరు సెలిబ్రిటీలు ఎవరు అభిమానులు; కలగా పులగం అయిపోయిన
ఈ వ్యవస్థలో అందరూ సెలిబ్రిటీలే; అభినందనీయులే

**********

సినిమాలు మనకి పానీయములు, తిళ్ళు, అలంకరణలు, ఆడంబరములు; ఫేస్బుక్ పోస్ట్లు ప్రాచుర్యము, గౌరవము, హుందా; మన జీవితముతో మమేకమైన సినిమా మన ఊపిరియు, ఊసులును

*********

ముదిమి వచ్చును శరీరము లొంగును; మాట, అడుగులు తడబడును; వణకును ఒడలు కాని నారాయణ పదారవింద మధుపానమత్త చిత్తము అటులనే రమించుచు తత్పరయై పరంధామునిలో

*******

Mother is no longer the desired identify of modern woman. She desires to be identified with her degrees, employment, personal achievements and equality with man in all aspects.

*******

రాయగా, రాయగా రచయిత తన రచన అందరూ చదవాలనే స్థాయి నుంచి, తన రచనలను ఎవరైనా చదివారా, చదువుతున్నారా అనే స్పృహ లేకుండా సారస్వత సృష్టి చేసే స్థాయికి ఎదుగుతాడు. అప్పుడు లోకానికి ఉపయోగకరమైన సారస్వతం అందుతుంది.

*******

భగవంతుడు ఉన్నాడా, లేడా అనేది ప్రశ్న కాదు. మనకు భగవంతుని యందు అనురాగం, అనురక్తి, భక్తి ఉన్నాయా, లేవా అనేదే ముఖ్యం.

భగవంతుని ఉనికిని ఇటు గాని, అటు గాని ఎవరూ తేల్చలేరు. మనకు భగవంతునితో ఉన్న అనుబంధమే కావలసినది.

భగవంతుని ఇష్ట పడడం, ఇష్ట పడకపోవడమే మనం చెయ్యగలిగినది.

భగవంతుని ఉనికిని భావముల లోంచి ఎవరూ తీసివేయలేరు. భగవంతుడు ఉన్నాడు, లేడు అని మాత్రం అనగలరు.

**********

మనందరికీ పనికిరాని పరిజ్ఞానం ఎక్కువగా ఉంది. పనికొచ్చే జ్ఞానం, విజ్ఞానం లేవు.

**********

మనుషులు మరపు నేర్చుకోవాలి. ప్రతీదీ, ప్రతీ వాణ్ణి గుర్తుంచుకోవడం అనవసరం. మనకి ప్రస్తుతం జ్ఞాపకాల ప్రకటన, ప్రదర్శన ఎక్కువ అయిపోయింది.

*********