Silence; జీవితములు; జయంతులు, వర్ధంతులు; Disposable Writings

Atman/Brahman is silent melody. Peace is melodious silence. Bliss is silent serenity. Silence is blissful peace.
********
జీవితములు

రహదారులపై ప్రయాణములు కాదు ఏ జీవితములు
ముళ్ళడొంకల దారుల శుభ్రము చేసికొని ముందుకు సాగవలె
దైవము, తల్లి తండ్రులు, ప్రాణ స్నేహితులు తప్ప ఎవరు తోడురారు
ప్రభుత్వాలు నాయకులు ఇతరులు తప్పుడు మార్గ నిర్దేశనమున దిట్టలు
వారినుంచి జాగ్రత్త పడుచు ఈడ్వ వలె బతుకు బండిని
ధైర్యము సంయమనము ఇంగితము తోడుగా పయనింపవలె కడ దాకా!
*********
జయంతులు, వర్ధంతులు

రోజూ సినిమా వాళ్ళకో, రాజకీయ నాయకులకో, ప్రసిద్ధులైన వ్యక్తులకో , ఇంకెవరికో పుట్టినరోజో, మరణించిన రోజో అవుతుంది. ఫేస్బుక్లో ఇవన్నీ కొందరు లిస్ట్ చేస్తారు. వాటి మీద ఎన్నో పోస్టులు.

అలా సెలిబ్రిటీల జననమరణముల పోస్ట్ చేయడాన్ని కొందరు ఒక రైట్యువల్ లాగా కొనసాగిస్తూ ఉంటారు. ఈ అభిమానాలో, గాఢ వార్తాసక్తులో, వీటిపై ఎందరికో ఇతరులకు ఏ విధమైన ఆసక్తి ఉండదు. అయినా రోజూ ఇలా పుట్టడమో, మరణించడమో గురించి చదవాలి.

సామాజిక మాధ్యమాల్లో ఉండాలంటే ఈ జయంతులు, వర్ధంతులు మనం కూడా "జరుపు కోవాలి".

***********

భారతదేశము - పేదరికము

పేదరికము ఏ సంఘంలోనైనా, దేశంలోనైనా ఎందుకు ఉంటుంది?

ఎవరికీ తెలియదు. బూర్జువా సంస్కృతి వల్ల అని ఈ మధ్య మార్క్స్ అన్నాడు. పేదరికం అన్ని దేశాల్లోనూ, సంఘాల్లోనూ ఉంది. భారతదేశంలో పేదరికానికి ఒక వర్గాన్ని బాధ్యులుగా చేస్తూ భారతదేశపు నవీన మేధావులు రాత్రి, పగలు అల్లరి, గొడవ చేస్తూంటారు.

భారతదేశపు నిమ్న, దళిత, పేద ప్రజలకు ఎన్నో హామీలు కురిపిస్తూ, అమలు పరచవలసిన అవసరం లేకుండా ఎందరో రాజకీయ నాయకులు, పాలకులు స్వాతంత్ర్యం వచ్చాక ఎన్నో దశాబ్దాలు గడిపేశారు. ఏమీ చేయకుండా హామీలతోనే ఎన్నో శతాబ్దాలు గడిపేశాలా నాయకులు వ్యూహాలు రచించుకుంటున్నారు. ఆ వ్యూహాలలో ముఖ్యమైనది అనువంశిక పార్టీ పాలన. దానిద్వారా రాష్ట్ర, దేశ పాలన ఏ విధమైన జవాబుదారీ లేకుండా తరాలు లాగించెయ్యాలని ఆయా పార్టీల అధినాయకుల కోరిక.

అధికార బలుపుతో అన్ని ఆర్ధిక వనరులను తాము, తమ సన్నిహితులు కబ్జా చేసి ఓటర్లను బిచ్చగాళ్ల గా లెక్క కట్టి ఏదో తృణమో, పణమో పారేసి ఓట్లు కొనడం, లేదా పేదరికము సాకుగా తమ కుల గజ్జితో ఓట్లడగడం, ఓటర్లూ ఆమోదించడం, పేదరికాన్ని ఏమీ పారదోలడం లేదు. ఆయా కులాల నాయకులు అడ్డంగా సంపాదించుకొని విర్రవీగుతున్నారు. పొగరమోత్తనాలు చూపుతున్నారు. పేదరికం అలాగే విరాజిల్లుతోంది. పేదరికానికి ఒక వర్గాన్ని నిందించడం, సంఘంలోని అన్ని ఛిద్రాలకు బాధ్యులని చేస్తూ రోజూ రోడ్డెక్కడం నిరంతరంగా సాగుతూనే ఉంది. సామాజిక న్యాయం జరగడం లేదనే అరుపులు, గొడవలు, గోలలూ అలాగే వర్ధిల్లుతూనే ఉన్నాయి.

ప్రపంచంలో మరే సంఘంలోనూ, దేశంలోనూ ఇలా భారతదేశంలోలా అనవసరంగా నిందకు గురయ్యే వర్గం లేదు. కానీ అక్కడా పేదరికం ఉంది. భారతదేశంలో ఉన్న అన్ని ఛిద్రాలూ, చిత్రాలూ ఉన్నాయి. మరి భారతదేశపు పేదరికానికి, అన్ని ఛిద్రాలకీ ఒక వర్గాన్నే నిందించడం వెనుక స్వార్థ శక్తులు ఎంత కుట్ర పన్నతున్నాయో విశదమౌతోంది.

ఏ దేశంలో నైనా, ఏ సంఘంలోనైనా ఏ పాలకులు, నాయకులు పేదరికం లేకుండా చేయలేరు. ప్రజల్ని మభ్యపెట్టి, ఎందరో నాయకులు, మేధావులు లబ్ధి పొందడం తప్ప మరేమీ ఒరగదు.

గరీబీ హటావో అనేది చాలా శక్తివంతమైన నినాదము. ఆ నినాదాన్ని పూరించి ఒక గాంధీ 17 ఏళ్ళు దేశాన్ని ఇష్టం వచ్చినట్లు పాలించారు. ప్రజలూ అన్నేళ్ళూ ఆ నినాదానికి ఆకర్షితులై ఆ గాంధీకి వరుసగా పట్టం కట్టారు. ఇంత జరిగీ పేదరికం ఎక్కడికీ పోలేదు. తరువాత వచ్చిన అందరు నాయకులూ ఇంకా గరీబీ హటావో నినాదాన్ని పూరిస్తూనే ఉన్నారు. ఈ నినాదాలకి ఏ పేదరికమూ, ఛిద్రాలూ, చిత్రాలూ ఎక్కడికీ పోవనీ, మన్ని అంటుకుని ఉంటూనే ఉంటాయి అనీ ఋజువైంది

********

Disposable Writings

We find many writings daily
Including ours; but how many
Are read? Fed up, many readers
Not even glance through most;

Disposable Writings are they giving
Pleasure only to the creator; neither fellow Writers nor critics care for these creations;
Still why so many works get poured and

Writers, poets, fiction-writers, novelists
Continue creating? Is it a compulsive "disorder", That engulfs the literary creators? May be
Order and disorder continue following each

Other for Eternity; meanwhile languages are
Learnt, hearts and minds get inspired and
Express; without expecting any reward, recognition or return; human nature is

Above money-making; transcends all
Appreciations, indifferences or Insinuations;
Writers are Divine in making and creation

So only writings pour in, disposable or distinct

*********