శ్రీకృష్ణ దర్శనం; కలగవలసిన ఇంగితం; మిడి మిడి జ్ఞాన టపాలు

శ్రీకృష్ణ దర్శనం

ఏమయ్యా! కృష్ణయ్యా! రావయ్యా! రా!
నువ్వు ఉన్నావా? లేవా! అనే శంక నాకు లేదయ్యా!

రాధా మానస చోరుడవా? కావా? అనే అనుమానమే
నాకు రాదయ్యా! అష్ట మహిషులతో, పదారువేల
కన్నెలతో కులికితివా? లేదా? అనే సంశయమే నాకు 

లేదయ్యా! రుక్మిణీ సత్యభామా వల్లభా! అనుక్షణం

నిన్ను మనసశ్చక్షువుతో కంటున్నానయ్యా! అలరు
చున్నావు నా మదిలో పున్నమి చందమామ వలె
వెన్నెలలు పంచుతూ, కన్నయ్యా! కామినీ మానస
చోరా! గోపాలకా! గోవర్ధన గిరి ధారీ! మాధవా!

మధుసూదనా! మధుకైటభ మర్దనా! మురారీ!
ముకుందా! అచ్యుతా! నారాయణా! ఆర్తజన రక్షకా!
జిజ్ఞాసువులకు గమ్యమా! జ్ఞాన బోధకా! అర్ధులకు చింతామణీ! భక్త కల్పవృక్షమా! ప్రకృతి స్వరూపా!
ప్రకృతికి పరుడా! నారదగానలోలా! నరసింహా! వామనా! పుంసాం మోహన రూపా శ్రీ రామచంద్రా!

సమస్తమునందును అన్ని వేళలా నిన్ను చూడగల
సామర్ధ్యమిచ్చావు నా చెలికాడవై చెంతనే ఉన్నావు!
భగవద్గీతాచార్యా! ఉపనిషత్ జ్ఞాన సార శాంత మౌన
ఆనంద స్వరూపా! గుణాతీతా! గుణకారకా! నిర్గుణా!

నిగమ నిగమాంత వర్ణిత మనోహర రూపా! నారాయణా! నన్ను తరింపజేసిన నా హృదయవాసీ!
నా సతత నారాయణ నామస్మరణ తపః ఫలమా!
తండ్రీ! మహావిష్ణూ! శ్రియఃపతీ! ధన్యుడనైతిని

గోవిందా! నీ ఉనికిపై మీమాంస లేదు తర్జన భర్జనలు
లేవు! సర్వాంతర్యామీ! సజ్జన మానస విహారీ! శౌరీ!
పులకించు మది నీ స్మరణమున, గంతులేయును

నీ స్నేహమున! తండ్రీ! నారాయణా! ఇటులే ఉండనీ!

**********

కలగవలసిన ఇంగితం

ఇతరులకు సేవ చేయడానికి ఉపయోగిస్తే మానవ జన్మ ఎత్తినందుకు ధన్యత; అది పొందడానికి ఉత్తమమైన సావకాశం మనందరం కలిగించుకోవాలి; ఇది, కుటుంబమంతా తామే అయిన గృహిణుల‌కు సహజముగా కలుగుతుంది. గృహిణులుగా స్త్రీల అవసరం సమాజానికి ఎంతో ఉందని నాబోటి వాడు అంటే ‌అందరూ నా మీద ఇంత ఎత్తున లేస్తారు. కానీ గృహిణులు లేక గృహాలూ లేవు, సమాజము లేదు. 

ఆడాళ్ళే మానవ సేవచెయ్యాలా? మగవారికి ఆ అవసరం, బాధ్యతా లేవా అని ఆవేశంగా తీవ్ర పదజాలంతో,
కంఠంతో ప్రశ్నిస్తారు. మగవారి జులుం అంతరించాలి అని నినాదాలు చేస్తారు. అంతర్జాలంలో ఏకేస్తారు. కాని పసికందులకు పాలివ్వడం తల్లులే చేయగలరంటే వినరు. సేవ ఆడువారే చేయగలరంటే ఆ పేరు, ప్రఖ్యాతులు, ఎత్తేయడాలు మాకొద్దు. మేము ఇలాంటి మాటలు విని విని విసిగిపోయామంటారు.

ఈ క్రీస్తు పూర్వపు భావాలు మార్చుకో. వర్తమానం లో జీవించు అంటారు. స్త్రీలు గృహ నిర్బంధం నుంచి విముక్తి చెందడానికి, ఆర్ధికంగా వారి కాళ్ళ మీద వాళ్ళు నిలబడడానికి; మగవారి దాష్టీకం, దౌర్జన్యాల నుంచి బయటపడి స్వేచ్ఛా వాయువులు పీల్చడానికే ఉన్నారు; ఇంక ఏమాత్రం వంటింటికి, పడకటింటికే పరిమితమయ్యే ప్రసక్తే లేదని ఉద్ఘాటిస్తారు.

వీరే మళ్ళీ అమ్మను మించిన దైవం లేదంటారు. "I love my mummy" అంటూ టపాలు పెడతారు. తమ సంతానాన్ని బేబీ సిట్టర్స్ కి అప్పగిస్తారు. లేదా మళ్ళీ అమ్మకి అప్పగిస్తారు. నా లాంటి వాళ్ళం ఇదేమిటి ఇప్పటిదాకా మిమ్మల్ని అందరినీ పెంచి అలిసిపోయారు కదా వాళ్ళకి విశ్రాంతి ఎప్పుడూ అంటే మాట్లాడరు.

మళ్ళీ మదర్ థెరీసా ని ఆరాధిస్తారు. మానవ సేవయే మాధవ సేవ అంటారు. సేవ కొరకే మదర్ థెరీసా కు నోబెల్ శాంతి బహుమతి వచ్చిందంటే వినరు. గృహిణులుగా ఇంటో సేవ పనికిరాదు, ఉద్యోగానికై బయటికి వెళ్లి సేవ చెయ్యొచ్చు అంటారు. ఇంటో వారిని అనాథల చేసి, అనాథలకు సేవ చేయడం ఏం బావుంది అంటే NGO ల గురించి మాట్లాడతారు.

ముసలాళ్ళకై ఎలాగా వృద్ధాశ్రమాలు ఎదురు చూస్తూ ఉంటాయి కదా!? ఈ సంఘంలో ఇప్పుడు పసి
కందులుగా, వృద్ధులుగా జీవించడం అంత "నరకం" లేదు. ఆ నరకం ఏమిటో వృద్ధులకు తెలుస్తుంది. పసికందులకు తెలియదు. పనిమనిషి ఎలా పెంచితే అలా పెరుగుతారు. నడక, నడత కూడా పనిమనిషే నేర్పిస్తుంది. ఇది అందరికీ నచ్చ్చిన విధానము. మన సంఘంలో, నాగరికతలో, సంస్కృతిలో పసికందులకు, వృద్ధులకు ఆలనా పాలనా కరువు అవుతున్నాయి. వారికి ఏ విధమైన మానవ హక్కులు లేవు.

ఇల్లాలి మరణం మన నిర్లక్ష్యానికి ప్రతీక. మనలా కలచివేస్తున్న, మనబ్రతుకుల అస్తవ్యస్తం చేస్తున్న సామాజిక ఋగ్మత. దీని ప్రభావం మనం ఊహించలేనంత ఘోరంగా ఉంటుంది. ఇప్పటికే ఉంది అంటే తీసిపారేస్తారు. ఇంత ప్రగతి తరువాత మళ్ళీ ఆడవాళ్ళు గృహిణులు గానే ఉండాలా‌ అంటే అవుననే అంటాను. నేను ‌male chauvinist కాను. మనిషి, స్త్రీ అయినా, పురుషుడైనా మానసిక జీవి. భౌతిక సుఖాలెన్నున్నా మనసు బాగులేకపోతే వ్యర్థం అవుతాయి. గృహిణి లేక మానసిక జీవితమూ అశాంతి పాలవుతుంది. 

ఈ రోజున సంఘంలో ఆలనా పాలనా లేక, ప్రేమాభిమానాలు అందక ఎందరిమో అల్లాడిపోతున్నాము. ప్రేమాభిమానాలు పంచడం స్త్రీలకు సహజమనీ, జంతువులలో కూడా మనకి ఇది కనిపిస్తుంది అని, వివిధ పాత్రల్లో స్త్రీలు అందించే ప్రేమాభిమానాలు మనకు గాలి, నీరు, ఆహారం వలె అత్యవసరమైన దినుసులనీ అంటే అర్థం చేసి కోరు. ప్రేమాభిమానాలు స్త్రీ, పురుషులిద్దరికీ సమానముగా అవసరము. ముఖ్యముగా స్త్రీలకే ఎక్కువగా కావాలి. 

మనందరం జంతువుల్లా అడవుల్లో అనాగరికంగా తిరుగుతున్నప్పుడు, స్త్రీలే మనకి ప్రేమాభిమానాలు నేర్పి గృహస్థులని, నాగరీకులని చేశారు. ఈ నిజాలు పునశ్చరణ చేసుకోవాలి.

అందర్నీ ఇలా అడవి జీవితం నుంచి తప్పించి, ఆడవారు మరో అడివి జీవితంలో చిక్కుకు పోయారు, మగవారికి బానిసలై జీవితాలు నిష్ప్రయోజనం గా మార్చుకున్నారు, అని కొందరు స్త్రీ వాదులు అనచ్చనుకోండి. ఈ మాటలోని నిజానిజాలు మాత్రం ఎవరికి వాళ్ళం బేరీజు వేసుకుంటే మంచిది. అడివి మన మనసులో ఉంటుంది. నగరంలో ఉన్నా అడివిలో ఉన్నట్లు చూపిస్తుంది. అడవిలో ఉన్నా సుఖశాంతులనిస్తుంది.

ఇది వేదాంతము కాదు.మనసు పనిచేసే విధము.

ప్రపంచంలోని వివిధ సంఘటనల గురించి, వ్యక్తుల గురించి ఎవరైనా వ్యాసాలు, విశ్లేషణలు,సమీక్షలు ఎవరైనా చేయవచ్చు, ఉద్యోగాలు ఎవరైనా చేయవచ్చు. కాని తల్లి మాత్రమే ప్రేమాభిమానాలు అందించగలదు.

స్త్రీ మాత్రమే మానసిక సంతులనం నిలుపగలదు. ఇంట్లో ఒక మానసిక వైద్యురాలిగా అందరినీ సముదాయించ గలదు. కుటుంబానికి, తద్వారా సంఘానికి ఇల్లాలి అవసరం ఎంతో ఉంది. మన ఇంతటి నాగరికతని, ఆధునిక సంస్కృతిని, జీవనశైలిని ఒక్క స్త్రీ ప్రేమాభిమానాలకై తగలేసుకోవాలా అంటే అవునంటాను.

దానిని మించిన భాగ్యం, సౌభాగ్యము లేవంటాను. నీకు పిచ్చి పట్టింది అంటే భరిస్తాను.

We will ignore this reality and essential need at our peril.

ఇది అందరం మళ్ళీ మాట్లాడుకోవలసిన, చర్చించుకోవలసిన విషయం. దీన్ని తీసిపారేస్తే కలిగే పరిణామాల తీవ్రత మనం భరించ లేము. ఈ ఇంగితం మనకు కలిగితే మంచిది.

*********

మిడి మిడి జ్ఞాన టపాలు

మనందరికీ విషయాన్ని అర్థం చేసికోవడం వల్ల కలిగిన జ్ఞానం కన్న అపార్థం చేసుకోవడం వల్ల కలుగుతున్న "జ్ఞానం" ఎక్కువ.

ఈ అజ్ఞానాన్ని ఉపయోగించి అన్ని అభిప్రాయాలు ప్రకటిస్తాము. వాదాలు రేపుతాము. దెబ్బలాడతాము. కాస్త సరియైన జ్ఞానం కలవారిని తీసిపారేస్తాము.

మనలో ఎక్కువ మందికి కష్టపడి చదివి, అవగాహన చేసుకున్న జ్ఞానం కన్న శ్రుత పాండిత్యం అధికం. ఎవరో కొన్ని వందల సంవత్సరాల క్రితం రాసిన వ్యాఖ్యానాలపై ఆధారపడి మన పరిజ్ఞానం పెంచుకుంటాము. మతానికి, ధర్మానికి సేవ చేస్తున్నామనుకొని అజ్ఞానానికి పెద్ద పీట వేస్తాము.

శంకరాచార్యులు, రామానుజాచార్యులు, మధ్వాచార్యులు, ఇతర ఆచార్యుల, స్వాముల మాటలు మన మాటలు చేసికొని ప్రఖ్యాతి పొందాలనుకుంటాము. మన సోమరితనాన్ని, చిలుక పలుకుల వంటి రాతలు గమనించుకోము. మన "అవగాహనతో", రాతలతో, ప్రపంచాన్ని ఉద్ధరించాలనుకుంటాము.

నిజానికి భారతీయ తత్త్వానులోకనము, సనాతన సంప్రదాయ విశేషాలు తరచి చూడకుండా పట్టుబడవు. దానికి అధ్యయనము, మననం, అనుభవం కలిగించుకోవడం, స్ఫురణతో అవగాహన పెంచుకోవడం జరగాలి.

దానితో బాటు ఇప్పటి సాంఘిక, రాజకీయ, ఇతర ప్రభావములను గమనించి ఈ పరిస్థితుల్లో ఏది చెప్పాలి, ఏది ఆపాలి, ఏది అవసరం, ఏది అనవసరం స్పష్టంగా మనకు తెలవాలి. గుడ్డిగా అన్నింటినీ ఏకరువు పెట్టడం వల్ల ఫలితం సామాన్యం. కొండొకచో ఫలితం శూన్యం కూడా.
ఇంకా మొండిగా ముందుకు వెళితే ఎదురొస్తుంది.
వ్యతిరేకత పెరుగుతుంది.

మనం సనాతన ధర్మాన్ని అనుసరిస్తే అదే పదివేలు.
అమాయకంగా, దర్పంగా ఇతరులను అనుసరింప
జేయాలనుకోవడం కోరి తద్దినం కొనుక్కోవడం.

ధర్మో రక్షతి రక్షితః కాని ధర్మో రక్షతి ధర్మప్రచారకః కాదు.

ఈ సూక్ష్మం, సూత్రం తెలిస్తే ఇప్పుడు అంతర్జాలంలో వచ్చే 90 శాతం టపాలు ఆగిపోతాయి. తగ్గిపోతాయి. ఎవరి మట్టుకు వారు సంప్రదాయాన్ని అనుసరిస్తూ తాము లాభపడుతూ దాన్ని పరిపుష్టం చేస్తారు.

తాపత్రయం కన్న ఆచరణ అవసరం. అప్పుడే శుభం జరుగుతుంది.

మిడి మిడి జ్ఞాన టపాలు ఉపకారం కన్న అపకారం ఎక్కువ చేస్తాయి. గమనిక అవసరం.

సమస్త సన్మంగలాని భవంతు!

*********