రాజకీయనాయకులు - ప్రజల వ్యక్తి ఆరాధనా భావము; రూపు కోల్పోవుచున్న తత్; Adulation for corrupt politicians

Love is intuitive nearness in dearness, admiration, appreciation, respect and sensuous attraction too.

రాజకీయనాయకులు - ప్రజల వ్యక్తి ఆరాధనా భావము

భారత దేశంలో రాజకీయనాయకులని దేవుడి కన్న మిన్నగా ఆరాధించడం ఒక గ్రహపాటు. ప్రజాస్వామ్యంలో వ్యక్తి ఆరాధన ముప్పు తెస్తుంది అనడానికి భారతదేశపు ప్రజల నాయకారాధన ఒక ఉదాహరణ.

రాజకీయనాయకులు రాజకీయాల్లోకి మన బాగుకోసం రాలేదు. వాళ్ళు మనకి బంటులు. మన జీవితాలను సుఖమయం చేస్తామని వాగ్దానములు చేసి మన ఓట్లు అడుగుతారు. ఆ వాగ్దానములను నెరవేర్చవలసిన బాధ్యత, విధి వారిది. వాళ్ళు చాలా వాగ్దానములు నెరవేర్చరు. ఒకటి రెండు వాగ్దానములు నెరవేర్చినా అది వారు చెయ్యవలసిన విధి. అందుకు మనము వారికి కృతజ్ఞతాభావంతో ఉండవలసిన పని లేదు. 

మనం ప్రభువులం. వారు మన భృత్యులు. ఇది మరచి వారిని ఆకాశానికి ఎత్తెయ్యడం బానిస మనస్తత్త్వము‌.
వ్యక్తిపై ఆరాధనా భావము చూపడం వ్యక్తిత్వము కలవారికి చిరాకుగా అనిపిస్తుంది. మరణం సహజం. మరణించిన వారి తప్పులన్నీ మరచిపోవాలని ఏ ధర్మశాస్త్రములోనూ రాయలేదు.

నాయకుల అవినీతి మరణంతో మాసిపోదు. ప్రజా జీవితంలో ఉన్నవారు వారి తప్పులన్నిటికీ సమాధానం చెప్పాలి. చావు మనుషుల పాపములను, అవినీతిని కడిగి వెయ్యదు.

చేసిన తప్పులకు అందరూ శిక్షననుభవించవలసినదే. అది మనకి, మనం ఎవరమైనా, ఎంత గొప్పవారమైనా, ప్రముఖులమైనా, మనం అంటే ఎందరో పడిచస్తున్నా తప్పని తద్దినం.

ఆవేశం, మూఢ భక్తి, వ్యక్తి ఆరాధన, తప్పులను ఒప్పులు చేయవు. కుపాలకులు తమ కుపాలనకు శిక్ష అనుభవించ
వలసినదే. ఇది ప్రజాస్వామ్యంలో జరిగితీరాలి. లేకపోతే ప్రజాస్వామ్యమునకు నియంతృత్వానికి తేడా లేదు. ప్రజాస్వామ్యానికి రాచరికానికి తేడా లేదు.

మరణం వల్ల వ్యక్తి తన పనుల ఫలాన్ని, పనుల తీవ్రతనీ అనుభవించకుండా కుదరదు.

జాతస్య మరణం ధ్రువమ్. ఇది ప్రకృతి ధర్మం. చనిపోయాడు కాబట్టి వాడి పుణ్య పాపములు వాడిని అంటక మానవు. మన ఇష్టాయిష్టములు, భక్తి ప్రపత్తులు మామూలు వ్యక్తిని దేవుని చేయవు.

భారత దేశంలో ఓటర్లకు రాజకీయనాయకులపై ఉన్న వ్యక్తి ఆరాధనా భావము ప్రజాస్వామ్య నిర్వహణమునకు అశ నిపాతము. గొడ్డలి పెట్టు. మనం పౌరులుగా రాజకీయ నాయకులకన్నా ముఖ్యమైన వారము. ఇది మరచి వ్యవహరించడం అమాయకత్వము. తెలివితక్కువ తనము.

మనం పౌరులుగా హుందాగా ఉందాము. రాజకీయనాయకులు మనలను సేవించేలా చేసికుందాము.
వారి వెధవ పనులను మరచి వగచవలసిన ఖర్మ మనకు పట్టలేదు. అలా కాకపోతే ఈ రాజకీయనాయకులను
సేవించుకుంటూ, నియంతృత్వం లోనో రాచరికంలోనో మగ్గుదాము.

***********


రూపు కోల్పోవుచున్న తత్


అహం వదులుకోని, వదులుకోలేని సన్యాసులు; మోహం
వదులుకోలేని ఆధ్యాత్మిక గురువులు; విపరీతమైన
ఆస్తులు కూడబెట్టుకుంటూ కోటికి పడగలెత్తు స్వాములు,
అమ్మలు; భారత దేశపు తత్త్వ బోధనా వారసత్వానికి

కువారసులు; ఆత్మజ్ఞానమును అవగాహన చేసికొనలేని,
అనుభవమునకు తెచ్చుకోలేని చిలకపలుకుల కాషాయాంబర
ధారులు; జనరంజకముగా ప్రవచనములిచ్చుచు
 ప్రవచన సారము మాత్రము వంటబట్టించుకొనని ప్రవచనకారులు;

తత్త్వ జ్ఞాన క్షీరాన్నపు పాత్రలో సతతము ఉంటూ అందరికీ
 పరమాన్నమును పంచుతూ, పరమాన్నపు రుచిని
ఎంత మాత్రము తెలియని ఆధ్యాత్మికవేత్తలు, వ్యాపారులు;
అంతయు మిథ్య, మాయయని తెలియక

లౌకిక సుఖములకై వెంపర్లాడు ఆధ్యాత్మికాశ్రమ నిర్వాహకులు;
శిష్యపరమాణువులకు, తమ భక్తులకు
ఊకదంపుడుగ నిచ్చు తత్త్వమును ఇసుమంతయు
వంటబట్టించుకొనని వాగాడంబర యతులు, "వ్రతులు";

ఆత్మ, సత్-చిత్-ఆనంద బ్రహ్మ జ్ఞానముల తాత్పర్యమును
కించిత్ కూడ ఎఱుగక "లౌకిక సంసార సాగరమున"
మునకలు వేయుచు మునిగిపోవు ఈత రాని తత్త్వ
జ్ఞానులు; వీరందరి చేతిలో రూపు కోల్పోవుచున్నది తత్

**************

Adulation for corrupt politicians

In India dearth of statesmen/stateswomen is glaring. Where there are no trees a mustard plant is admired as tree. Also corruption by politicians, and other economic and social offences and offenders are not at all considered as offenders against the society and nation.

People are carried away by the charisma of the popular politician who never contributed to the reconstruction of the society but only distributed freebies to the voters mis-spending the tax-payers' money and is adulated and admired for such loot. 

It all started from adulating Mr. Nehru, continued through his family members and all regional political stalwarts and their kith and kin.

Corrupt politicians must be condemned and not elected again, whatever freebies they offer, if one wants the true and real welfare of the nation. Worst of all such politicians are falsely admired as great leaders; this should not happen.

But emotional adherence to politician's charisma is blinding voters and citizens to the corrupt practices followed by individual politician; and jail terms they spent convicted for their economical and administrative irregularities. This is really a sad state of affairs present in Indian democracy.

Objective observers will take all adulations for small scale narrow-minded politicians with a pinch of salt and wonder how fight against black money or political corruption will be successful when citizens are indifferent to or are oblivious of malpractices of popular politicians and are enamoured of the politician.