The apparently wasteful exercise; Definition of Meditation

The apparently wasteful exercise

How so many people across India are able to get wades of new currency notes worth crores when honest citizens are languishing in que to get a mere two thousand?
During the fight against black money many are making black money using new currency. Highly ironical!

Corrupt individuals in banks, post offices, government are facilitating black money hoarders to white their money, meanwhile they themselves are "making and earning" black money.
The spirit of fight against black money is defeated and ridiculed by black money hoarders in collusion with their corrupt friends in public and private financial institutions and
the honesty of normal citizens is laughed at and made the citizens look first rate fools.
This is irritating and disturbing. A corrupt former minister launders black money and performs marriage of his daughter in vulgar display of black money; many such marriages took place in the homes of ministers, other "elite" citizens who have connection.

All this is happening in the midst of fight by "whole" nation against black money and corruption!
Really honest citizens are taken for granted and are advised to be soldiers in the fight against corruption and black money; and ruling and other influential black money hoarders are let off with impunity. Many ruling party politicians are also involved in this arrogant and vulgar display of hoarding of black money and this is slapping on government and honest citizens.

Then we can be sure to conclude that all the negative elements in society help one another and hoard black money again in no time through corrupt practices and evasion of tax payment.
All this fight by ordinary soldiers against corrupt practices and hoarding of black money is and will be defeated and made null by connivance of generals, majors, lieutenants and other higher rank in the form of politicians and corrupt citizens in relevant political, social and financial institutions, is disgusting.

Wish government works hard through its institutions to see that the sacrifice of ordinary citizens does not go a waste and black money will not get hoarded again through corrupt practices by elite and influential bad elements of the society.

Else citizens will reject the de-monetisation exercise as a wasteful and painful plan.

************

Definition of Meditation

Meditation starts in de-learning what all we have learnt till then. We must relearn about method of meditation of our liking and de-learn that also but after digesting the essence which should remain in memory. Then we must completely unlearn and the state in which we are then is the State of the Self - the state of peace, silence and bliss.

Meditation is also contemplating on the meaning of the relevant texts and be the purport and import of those texts.

The cheapness of Indian democracy; పిల్లులకు కుక్కలకు పెళ్ళిళ్ళెవరు చేతురు?; Cults and spirituality

 The cheapness of Indian democracy

Indian democracy has become so cheap. Any one whose mere qualification is intimacy with a popular leader, can and will dream to exploit that nearness not only to be an extra-constitutional power, amass money and assets but also arrogates to wear the mantle of succession of that popular leader without any other merits or capabilities or capacity.

Not only the kith and kin of a popular leader but the leaders' "friends" and companions also try and become leaders of that party. Unfortunate and dangerous situation has been prevailing in India ridiculing democratic norms and reducing politics to mere heritage and nepotism of leaders of parties.

**************

 పిల్లులకు కుక్కలకు పెళ్ళిళ్ళెవరు చేతురు?

పిల్లులకు కుక్కలకు పెళ్ళిళ్ళెవరు చేతురు?
శోభనములు ఎవరు నిర్వహింతురు? పురుళ్ళెవరు

పోయుదురు? అన్నియు వాటికి ఆరుబయటే;
ఆపై తల్లి జంతువు మాత్రమే గడి కట్టువరకు

పసికూనల ఆలనా పాలనా చూచును; మగ జంతువేమి

సాయమూ చేయదు!అందుకు భిన్నముగ తల్లిదండ్రు
లిరువురు సమానముగా బాధ్యత వహింతురు; తండ్రి

అంతా తానై ఎంతో సాయము చేయును పిల్లల పెంపకము

నందు, మిగిలిన బాధ్యతలు వహించుట యందు;

ఏల మగవారిని నేటి మేధావులు స్త్రీలకు శత్రువులుగ,

బానిసలుగచేయు దుర్మార్గులుగ చిత్రీకరించుచున్నారు?
మనుషులము జీవించుటయందు జంతు సంతతికి

భిన్నమైన వారము కదా! ఏల ఈ విడతీతలు, తప్పుడు

పనులు? అపార్థములు కలిగించు రాతలు, కూతలు? మాయలు?

స్త్రీ పురుషులను సయోధ్యగ సామరస్యముగ ఏల బ్రతక

నీయరు? లేనిపోని మాటలతో విరోధములేల పెంతురు?

**************

 

Cults and spirituality

Cults themselves are not spiritual ultimates. They are primary as primary education and are starting points. They are not end in themselves. We need or need not start in a cult but must not remain bound to that. We must enlighten and enlarge our horizon of spirituality. Great seers never expected or expect us to confine to their sayings and expressions and be mere parrots. 

Spirituality is liberty and freedom not slavery to thought, experience, cult or person. Transcending all these and knowledge therein and de-learning of what all we learnt is essential for spiritual awakening and peace, silence and bliss to be experiences then and thereafter incessantly; this facilitates to perform our ordained duties efficiently and calmly.

రాజకీయనాయకులు - ప్రజల వ్యక్తి ఆరాధనా భావము; రూపు కోల్పోవుచున్న తత్; Adulation for corrupt politicians

Love is intuitive nearness in dearness, admiration, appreciation, respect and sensuous attraction too.

రాజకీయనాయకులు - ప్రజల వ్యక్తి ఆరాధనా భావము

భారత దేశంలో రాజకీయనాయకులని దేవుడి కన్న మిన్నగా ఆరాధించడం ఒక గ్రహపాటు. ప్రజాస్వామ్యంలో వ్యక్తి ఆరాధన ముప్పు తెస్తుంది అనడానికి భారతదేశపు ప్రజల నాయకారాధన ఒక ఉదాహరణ.

రాజకీయనాయకులు రాజకీయాల్లోకి మన బాగుకోసం రాలేదు. వాళ్ళు మనకి బంటులు. మన జీవితాలను సుఖమయం చేస్తామని వాగ్దానములు చేసి మన ఓట్లు అడుగుతారు. ఆ వాగ్దానములను నెరవేర్చవలసిన బాధ్యత, విధి వారిది. వాళ్ళు చాలా వాగ్దానములు నెరవేర్చరు. ఒకటి రెండు వాగ్దానములు నెరవేర్చినా అది వారు చెయ్యవలసిన విధి. అందుకు మనము వారికి కృతజ్ఞతాభావంతో ఉండవలసిన పని లేదు. 

మనం ప్రభువులం. వారు మన భృత్యులు. ఇది మరచి వారిని ఆకాశానికి ఎత్తెయ్యడం బానిస మనస్తత్త్వము‌.
వ్యక్తిపై ఆరాధనా భావము చూపడం వ్యక్తిత్వము కలవారికి చిరాకుగా అనిపిస్తుంది. మరణం సహజం. మరణించిన వారి తప్పులన్నీ మరచిపోవాలని ఏ ధర్మశాస్త్రములోనూ రాయలేదు.

నాయకుల అవినీతి మరణంతో మాసిపోదు. ప్రజా జీవితంలో ఉన్నవారు వారి తప్పులన్నిటికీ సమాధానం చెప్పాలి. చావు మనుషుల పాపములను, అవినీతిని కడిగి వెయ్యదు.

చేసిన తప్పులకు అందరూ శిక్షననుభవించవలసినదే. అది మనకి, మనం ఎవరమైనా, ఎంత గొప్పవారమైనా, ప్రముఖులమైనా, మనం అంటే ఎందరో పడిచస్తున్నా తప్పని తద్దినం.

ఆవేశం, మూఢ భక్తి, వ్యక్తి ఆరాధన, తప్పులను ఒప్పులు చేయవు. కుపాలకులు తమ కుపాలనకు శిక్ష అనుభవించ
వలసినదే. ఇది ప్రజాస్వామ్యంలో జరిగితీరాలి. లేకపోతే ప్రజాస్వామ్యమునకు నియంతృత్వానికి తేడా లేదు. ప్రజాస్వామ్యానికి రాచరికానికి తేడా లేదు.

మరణం వల్ల వ్యక్తి తన పనుల ఫలాన్ని, పనుల తీవ్రతనీ అనుభవించకుండా కుదరదు.

జాతస్య మరణం ధ్రువమ్. ఇది ప్రకృతి ధర్మం. చనిపోయాడు కాబట్టి వాడి పుణ్య పాపములు వాడిని అంటక మానవు. మన ఇష్టాయిష్టములు, భక్తి ప్రపత్తులు మామూలు వ్యక్తిని దేవుని చేయవు.

భారత దేశంలో ఓటర్లకు రాజకీయనాయకులపై ఉన్న వ్యక్తి ఆరాధనా భావము ప్రజాస్వామ్య నిర్వహణమునకు అశ నిపాతము. గొడ్డలి పెట్టు. మనం పౌరులుగా రాజకీయ నాయకులకన్నా ముఖ్యమైన వారము. ఇది మరచి వ్యవహరించడం అమాయకత్వము. తెలివితక్కువ తనము.

మనం పౌరులుగా హుందాగా ఉందాము. రాజకీయనాయకులు మనలను సేవించేలా చేసికుందాము.
వారి వెధవ పనులను మరచి వగచవలసిన ఖర్మ మనకు పట్టలేదు. అలా కాకపోతే ఈ రాజకీయనాయకులను
సేవించుకుంటూ, నియంతృత్వం లోనో రాచరికంలోనో మగ్గుదాము.

***********


రూపు కోల్పోవుచున్న తత్


అహం వదులుకోని, వదులుకోలేని సన్యాసులు; మోహం
వదులుకోలేని ఆధ్యాత్మిక గురువులు; విపరీతమైన
ఆస్తులు కూడబెట్టుకుంటూ కోటికి పడగలెత్తు స్వాములు,
అమ్మలు; భారత దేశపు తత్త్వ బోధనా వారసత్వానికి

కువారసులు; ఆత్మజ్ఞానమును అవగాహన చేసికొనలేని,
అనుభవమునకు తెచ్చుకోలేని చిలకపలుకుల కాషాయాంబర
ధారులు; జనరంజకముగా ప్రవచనములిచ్చుచు
 ప్రవచన సారము మాత్రము వంటబట్టించుకొనని ప్రవచనకారులు;

తత్త్వ జ్ఞాన క్షీరాన్నపు పాత్రలో సతతము ఉంటూ అందరికీ
 పరమాన్నమును పంచుతూ, పరమాన్నపు రుచిని
ఎంత మాత్రము తెలియని ఆధ్యాత్మికవేత్తలు, వ్యాపారులు;
అంతయు మిథ్య, మాయయని తెలియక

లౌకిక సుఖములకై వెంపర్లాడు ఆధ్యాత్మికాశ్రమ నిర్వాహకులు;
శిష్యపరమాణువులకు, తమ భక్తులకు
ఊకదంపుడుగ నిచ్చు తత్త్వమును ఇసుమంతయు
వంటబట్టించుకొనని వాగాడంబర యతులు, "వ్రతులు";

ఆత్మ, సత్-చిత్-ఆనంద బ్రహ్మ జ్ఞానముల తాత్పర్యమును
కించిత్ కూడ ఎఱుగక "లౌకిక సంసార సాగరమున"
మునకలు వేయుచు మునిగిపోవు ఈత రాని తత్త్వ
జ్ఞానులు; వీరందరి చేతిలో రూపు కోల్పోవుచున్నది తత్

**************

Adulation for corrupt politicians

In India dearth of statesmen/stateswomen is glaring. Where there are no trees a mustard plant is admired as tree. Also corruption by politicians, and other economic and social offences and offenders are not at all considered as offenders against the society and nation.

People are carried away by the charisma of the popular politician who never contributed to the reconstruction of the society but only distributed freebies to the voters mis-spending the tax-payers' money and is adulated and admired for such loot. 

It all started from adulating Mr. Nehru, continued through his family members and all regional political stalwarts and their kith and kin.

Corrupt politicians must be condemned and not elected again, whatever freebies they offer, if one wants the true and real welfare of the nation. Worst of all such politicians are falsely admired as great leaders; this should not happen.

But emotional adherence to politician's charisma is blinding voters and citizens to the corrupt practices followed by individual politician; and jail terms they spent convicted for their economical and administrative irregularities. This is really a sad state of affairs present in Indian democracy.

Objective observers will take all adulations for small scale narrow-minded politicians with a pinch of salt and wonder how fight against black money or political corruption will be successful when citizens are indifferent to or are oblivious of malpractices of popular politicians and are enamoured of the politician.

గృహస్థాశ్రమం - ఆధ్యాత్మిక వ్యాపారులు; ఇజములు- సాహితీ సృష్టులు

When fake-ness is ruling the society, the genuineness will be ignored and not used.

గృహస్థాశ్రమం - ఆధ్యాత్మిక వ్యాపారులు

భారతీయ సంస్కృతిలో గృహస్థాశ్రమానికి పెద్దపీట. మిగిలిన ఆశ్రమములన్నీ తమ ఉనికికి గృహస్థాశ్రమం పైనే ఆధారపడి ఉన్నాయి.
ఇంత ఉత్తమమైన ఆశ్రమాన్ని నడుపుతూ దాని వల్ల కలిగే సాధకబాధకముల భరిస్తూ భారతీయ సంస్కృతిని నిలబడుతున్న స్త్రీ, పురుషులు అభినందనీయులు. రికామీగా తిరుగుతూ, సోమరులైన వివిధ సన్యాసాశ్రమ నిర్వాహకులు గృహస్థులకు ఉపన్యాసములనిస్తూ పొట్ట పోషించుకుంటున్నారు. ఆర్ధిక సామ్రాజ్యములను నిర్మించుకుంటున్నారు.

కాని వట్టి చిలకపలుకులు పలికే ఈ ఘనులు, తమ ఉనికికి, ఆహారవ్యవహారాలకు గృహస్థులపై ఆధారపడుతూ కూడ గృహస్థులను గేలి చేస్తూ మాట్లాడతారు. వీరందరూ "పాపులని" తమచే ఉద్ధరింప బడవలసిన వారని గీరగా మాట్లాడుతూంటారు.
నిజానికి గృహస్థాశ్రమం లోని ఒడి దుడుకులను తట్టుకుంటూ, తమని, తమ ఓపికను, నిత్యమూ పరీక్షించే
కుటుంబ సభ్యుల వల్ల, వృత్తి పరంగాను, రాజకీయనాయకుల దుష్పరిపాలన, సంఘం లోని ఇతర తరగతుల వారి కుసంస్కారం వల్ల, దుష్టుల, నేరస్థుల వల్ల కలిగే, వచ్చే దుష్పరిమాణాలను మౌనంగా తట్టుకుంటూ, సర్దుకుంటూ, భరిస్తూ బతుకులీడ్చే గృహస్థులు ఈ ఆధ్యాత్మిక వ్యాపారుల కన్నా కోటి రెట్లు వందనీయులు.
సన్యాసులు, ఇతర పరాన్నజీవులు; గృహస్థుల ఓపిక, పటిమ, నేర్పరితనముల ముందు బలాదూర్.
గృహస్థాశ్రమం లేక తరువాతి తరములు లేవు. అతిథి అభ్యాతుల సేవ గృహస్థాశ్రమం ద్వారానే జరిగేది. జీవనశైలులలో మార్పుల దృష్ట్యా ఇది జరగడం లేదు.
గృహస్థాశ్రమాన్ని, గృహస్థులను తేలికగా చూసి మాట్లాడే ఆధ్యాత్మిక వ్యాపారులు గృహస్థుల కాలిగోటికైనా పోలరు.
ఈ విషయం ఎంత తొందరగా అందరూ తెలుసుకుంటే అంత మంచిది. గృహస్థులు దైవ స్వరూపులు.
భగవంతునికి ప్రీతి పాత్రులు.
సమస్త సన్మంగళాని భవంతు!
**************

ఇజములు- సాహితీ సృష్టులు

రచన చేయడం రచయితలకు సహజంగా అలవడే కళ. అలా అలవడేవే కవిత్వం, ఇతర లలిత కళలు.
ముఖ్యంగా సాహితీ సృష్టి బాధ్యతాయుతమైనది. విశ్వశ్రేయమ్ కావ్యపరమార్ధమ్ - అని నానుడి.

ఈ నాడు రచించేవారు, కవనములు అల్లేవారు కోకొల్లలుగా ఉన్నారు. వారి సృష్టులు అంతర్జాలం వచ్చాక నలుగురికి అందడం ప్రారంభించాయి. వీటిలో కొందరు మాత్రమే తమ రచనలను, కవనములను పుస్తకములుగా అచ్చువేయించుకోగలుగుతున్నారు. వారంతట వారు, లేక ఒక ప్రచురణ కర్త ద్వారా కాని.
మళ్ళీ వీరిలో కొందరు మాత్రమే రచయితలుగా, కవులుగా లబ్ధ ప్రతిష్టులు అవుతున్నారు. ఇటువంటి వారి కొందరి సృష్టులు సంఘానికి ఉపయోగించాలి అనే నియమం లేనివిగా ఉన్నాయి. వారి వారికి పేరు ప్రతిష్టలు, ప్రఖ్యాతులు తెస్తే చాలనేట్టుగా ఉంది వాస్తవము.
ఈ పేరు ప్రఖ్యాతులు ఎలా వస్తాయి? తెచ్చుకుంటారా? తేబడతాయా? పేరు ప్రఖ్యాతులకి రచన, కవనముల శేష్ఠతకు సంబంధం ఉందా అనేది కోటి డాలర్ల ప్రశ్న.
రచనల ద్వారా, కవితల ద్వారా డబ్బు సంపాదించే వారు ఈ రోజులలో చాలా అరుదుగా ఉన్నారు. మిగతా వారిలో కొందరికి తమ తమ పరిచయముల ద్వారా "గుర్తింపు" వస్తోంది. వారికి వీరు వీరికి వారు విమర్శకులై పబ్బము గడుపుకుంటున్నారు.
వీరిలో ఎక్కువ మంది "చేతి చమురు భాగోతంలా" తమ ధనాన్ని ఖర్చుపెట్టి పుస్తకములను ప్రచురించుకోవడం, ఉత్సవములు జరుపుకోవడం, ప్రచారము చేసికోవడం రివాజయింది.
సాహితీసృష్టి శ్రేష్ఠతను కొలిచే ప్రమాణాలు మారిపోయినవి.
ఏదైనా ఒక "ఇజాన్ని" కౌగలించుకోకుండా కవనములు అల్లడం "అవుట్ ఆఫ్ ఫేషన్" అయింది. విమర్శకులూ ఏదో ఒక సిద్దాంతానికి దాసులై ఆ సిద్ధాంతేతరములను స్పృశించే సాహితీ సృష్టిని సాహిత్యము గా గుర్తించడమే మానేశారు.
తెలుగు రాష్ట్రములలో అరసం, విరసం, దిగంబర కవుల సంఘం, స్త్రీ, దళిత, ప్రాంతీయ, అస్పష్ట, పుర్రచేతి భావముల వాదములుగా విడి సాహిత్యము రూపు మారిపోయింది. ఇదివరకటి రంజకత్వం కోల్పోయింది.
పొడి పొడి సృష్టులు, డెందపు తడులు లేని తర్కములు, ఆలోచనలు కవితా రమ్యత ను పాడుచేశాయి.
సిద్దాంత రాద్ధాంతములు గా సాహితీ విమర్శ, విమర్శకులు కుచించుకుపోయారు. ఏ "ఇజానికీ" చెందని సాహితీ సృష్టులు "సాహితీ విమర్శకుల" దృష్టి ని ఆకర్షించలేక పోతున్నాయి. కవి, రచయిత ఇష్టప్రకారంగా కాక, విమర్శకుల అవగాహన, ఇష్టాయిష్టముల ఆధారంగా‌ సాహితీ సృష్టి జరిగితేనే దానికి గుర్తింపు వస్తుంది అన్నంతగా సాహితీ విమర్శ దిగజారింది.
ఈ హడావుడిలో ఏ ఇజానికీ చెందని సాహితీ సృష్టులు వెల వెల బోతున్నాయి. గుర్తింపుకు నోచుకోవటం లేదు.